Linux Wstęp, linux
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Polecenia: http://www.gabo.hi.pl/linux/polecenia.htm
Wstęp: http://www.linux.pc.pl/wstep_do_linuxa.php
Spis treści:
1.
1.1
1.2
1.3
1.4
1.5
1.6
1.7
2.
2.1
2.2
2.3
3.
3.1
3.2
4.
4.1
4.2
4.3
4.4
4.5
5.
5.1
5.2
5.3
6.
6.1
6.2
6.3
6.4
7.
7.1
7.2
7.3
8.
8.1
8.2
8.3
9.
9.1
9.2
9.3
9.4
10.
10.1
10.2
10.3
11.
12.
12.1
13.
13.1
14.
14.1
14.2
14.3
14.4
Dystrybucja posiada także wersję płatną, do której dołączone są dodatkowe programy komercyjne.
Red Hat
Red Hat tworzony jest przez amerykańską firmę Red Hat. Dystrybucja ta jest dziś najpopularniejszą odmianą Linuksa. Ceniona przez wielu zdobyła wysokie miejsce na podium rynku systemu. Poziom trudności oferowany przez system jest średni, dlatego też Red Hat kierowany jest do użytkowników, którzy mieli już styczność z systemem, ale i nowicjusze nie powinni mieć ogromnych problemów z jej opanowaniem. I choć dystrybucja często wybierana jest na serwery sieciowe, świetnie sprawuje się do użytku domowego.
Red Hat, podobnie jak Mandrake, posiada wersję komercyjną i tak jak w przypadku swojego "kolegi" - zawiera ona dodatkowe oprogramowanie napisane prze firmę.
Adres Red Hata: i
SuSE
SuSE to dzieło naszych sąsiadów - Niemców. Prostota obsługi i wsparcie techniczne czyni go silną pozycją. To, za co jednak SuSE posiada duże grono zwolenników, to instalator i konfigurator Yast charakteryzujący się łatwością obsługi oraz funkcjonalnością.
Oczywiście po szczegóły możemy sięgnąć do strony oficjalnej, skąd także pobierzemy SuSE lub kupimy jego rozbudowane wydanie:
Knoppix
Knoppix jest butowalnym Linuksem. Oznacza to, że system uruchamia się z płyty CD, po uprzednim butowaniu z niej. Jest ciekawym rozwiązaniem, kiedy chcemy najpierw "zobaczyć na żywo" jak wygląda Linux. Knoppix bazuje na Debianie (czytaj niżej). Dystrybucja rozprowadzana jest na jednej płytce. Najnowsza wersja 3.2 zawiera uaktualnione pakiety. Knoppix, pomimo faktu, że jest butowalny, można go zainstalować na dysku twardym.
Debian
Tym czym Debian różni się znacząco od innych dystrybucji, jest fakt, że nie stoi za nim żadna firma - tworzy go grono programistów z całego świata, w tym także Polacy! Ciesząca może być informacja, że Debian to największa dystrybucja - posiada prawie 9000 pakietów umieszczonych na 7CD + 1 dodatkowej (sytuacja w wersji stabilnej 3.0). Debian idealnie spisuje się na serwerach, a to za sprawą jego dużej stabilności., będącej wynikiem długotrwałego i szczegółowego sprawdzania każdego pakietu. Kolejnym plusem dystrybucji jest jej dostępność na wiele platform, dzięki czemu Debiana możemy uruchomić nawet na Amigach!
Dodatkowo dystrybucja znakomicie nadaje się do użytku domowego. I choć przeznaczona jest dla systemowych bywalców, docenią ją nawet osoby raczkujące w Linuksie - 8710 pakietów sprawi, że do codziennej pracy wykorzystamy oprogramowanie z CD, bez konieczności pobierania pakietów z sieci.
Debian znajduje się pod:
Slackware
Slackware ceniony jest przede wszystkim przez administratorów serwerów i dla tych osób jest kierowany. Firma tworząca dystrybucję położyła naciska na ochronę systemu. Dzięki temu Slackware to potężne narzędzie w rekach administratorów. Mankamentem wydaje się jednak mała ilość programów dołączonych z CD. Slackware wydawany jest na jednej płycie, ponadto można pobrać dodatkowy CD (sytuacja z wersji stabilnej 8.1). Wiele osób jednak to ceni - w końcu Slackware to dystrybucja na serwer, a nie system domowy!
Adres dystrybucji:
. Przy zakupie jednego CD płacimy za niego 5 zł, przy czym im więcej płyt ma dystrybucja, tym cena jest niższa. W ten sposób za Debiana na 7 CD zapłacimy tylko 17 zł! Polecam ten sklep - tanio, szybko, a dystrybucje wypalane sa na porządnych płytkach.
Powinieneś się także rozejrzeć. Może ktoś z Twoich znajomych korzysta z Linuksa i pożyczy Ci płyt z nim.
Przygotowania do instalacji
Gdy mamy juz płyty z Linuksem, przed pierwszą instalacją należy wykonać kilka czynności, które ustrzegą nas przed ewentualnymi problemami. Na początku dobrze jest zapoznać się przebiegiem instalacji, dzięki czemu będziemy świadomi, co może sprawić nam trudność.
Sprzęt, sprzęt i jeszcze raz sprzęt. Podczas instalacji bardzo przyda się znajomość własnego sprzętu. Chodzi tu nie tylko o jego nazwę ale np. informację o chipsecie. Duże ułatwienie przyniesie nam Mandrake, którego instalator praktycznie zawsze poprawnie określa urządzenia i ich parametry.
Za pewne wiesz, że dla Linuksa będziesz musiał wyznaczyć miejsce na dysku. Partyjce, jakich potrzebuje Linux, to "Linux Native" - partycja najczęściej w systemie plików ext2 lub ext3 i partycja wymiany - "Linux Swap". Co prawda Mandrakea można zainstalować na partycji fat32 ale znacząco obniży to wydajność systemu.
Partycje możemy przygotować zarówno podczas instalacji jak i przed nią, np. znanym programem Partition Magic. Jeśli go nie posiadamy, możemy skorzystać z partycjonowania dysku w Mandrake. Program ten jest prosty w obsłudze i wygląda bardzo podobnie do wcześniej wymienionego Partition Magika. Przyrządzenie partycji przed instalacją posiada wiele udogodnień, między innymi instalator później sam je wykryje, co zaoszczędzi nam wiele pracy.
Przed pierwszą instalacją warto również zrobić kopię zapasową ważnych danych, dzięki którym jeśli coś pójdzie źle po Twojej myśli, łatwo przywrócisz komputer do poprzedniego stanu.
Linux zawitał juz w Twoim komputerze. Ale co teraz? W rozdziale tym znajdziesz informacje odnoście samego startu Linuksa - co się uruchamia, i co dzieje się z tym dalej.
Lilo - bootloader Linuksa
Podczas pierwszego uruchomienia Linuksa Twój wzrok na pewno przyciągnął ekran wyboru sytemu operacyjnego. To właśnie był LILO - LInux LOader. Lilo to program, który instaluje się (domyślnie) w sektorze butującym dysku głównego. Dzięki niemu możemy używać kilku systemów, wybierając przy starcie komputera ten, który będzie nam potrzebny. Program posiada wiele funkcji, a w jego pliku konfiguracyjnym możemy podać parametry startowe systemu.
Innym znanym bootloaderem dla Linuksa jest Grub. Ostatnio zyskał dużo popularność przez oferowanie opcji, których Lilo nie posiada. Większość osób używa jednak "naszego" LILO, twierdząc, że to sprawdzony bootloader, który z niejednym się już spotkał, poza tym LILO to legenda - towarzyszy Linuksowi od jego początku.
Start systemu
Gdy Twój Linux uruchamia się widzisz na ekranie mnóstwo komunikatów. Są to informacje wyświetlane przez uruchamiane demony. Demon, najprościej tłumacząc, to program sprawujący jakąś kontrolę. I tak podczas startu zaobserwować możemy np. uruchamianie Apacha - serwera http.
Na samym początku startu Linux sprawdza nasze urządzenia i ładuje odpowiednie dla nich moduły - części jądra odpowiedzialne za daną funkcję, np. obsługę karty dźwiękowej.
Musisz wiedzieć, że start, zamknięcie, czy uruchomienie ponowne komputera w Linuksie kontroluje demon initd. Posiada on tak zwane run levele, co w wolnym tłumaczeniu oznacza poziomy uruchamiania. Określają one, co następuje w danym trybie - uruchomienie danego programu, czy jego zatrzymanie. Initd posiada 7 poziomów:
0. zamknięcie systemu
1. tryb single-user
2. tryb multi-user bez sieci
3. tryb multi-user z siecią
4. nie używany
5. to samo, co 3, ale z graficznym ekranem logowania
6. restart systemu
Działanie każdego uruchamianego programu nazywany jest procesem a jądro przydziela mu specjalny identyfikator - PID (z ang. process identificator). Dodatkowo proces zawiera informacje, którego użytkownika jest własnością, czyli kto go uruchomił.
Jednak w systemie musi jeszcze istnieć proces macierzysty, nadzorujący pracę nad innymi procesami. Jest nim właśnie initd. Zawsze kiedy dany proces zostanie zabity, czyli zakończony, następuje odwołanie do inita. Także, kiedy wystąpi błąd w samym inicie, nastąpi restart systemu. To tak, jakby jądro systemu przestało odpowiadać - init nie może kontrolować procesów, więc wszystkie kończy, co daje restart systemu.
Init ma zawsze PID równy 1. Informuje nas to o tym, że jest pierwszym procesem uruchamianym przez jądro systemu. Wyraźnie widać to poniżej:
PID TTY ...